بررسی لزوم قولنامه در فقه امامیه

نویسندگان

چکیده

ارزش و اعتبار قولنامه پیش از سال 1357 در ایران چندان مورد تردید دادرسان دادگاه‌ها نبود. امّا پس از پیروزی انقلاب اسلامی، لزوم وفای به این نوع از قرارداد، دچار چالش گردیده و مورد بحث قرار گرفت و به دنبال صدور بخشنامه شورای عالی قضایی وقت، اکثریت قضات، این قبیل اسناد را فاقد اعتبار دانستند و قولنامه‌ به تدریج جای خود را به مبایعه‌نامه‌ داد. قولنامه را نباید با فروش‌نامه قطعی اشتباه گرفت. قولنامه عبارت از سندی است که متضمن قرارداد تعهد به واقع ساختن بیع در آینده بوده و به عنوان توافق به انتقال، مصداقی از شروط ابتدایی و مستقل از عقود معین است که صحت آن مورد اختلاف علمای شیعه می‌باشد و مشهور فقها، اینگونه شروط را بی‌اعتبار دانسته و عده کمتری از ایشان، حکم به صحت آن داده‌اند که با توجه به دلایلی که اقامه گردیده، عقیده دوم ظاهراً صحیح‌تر است و دلایل فقهی لازم، برای پذیرش اعتبار شرط ابتدایی و قولنامه به عنوان مصداق مهم آن، وجود دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Review of the Irrevocability of the Letter of Promise in Imamie’s Fegh

نویسندگان [English]

  • Ebadollah Rostami Chelkasari
  • Mahmood Kohani Khoshkbijari
چکیده [English]

Before 1978, in Iran the value and validity of the letter of promise was not much doubted by the court judges; but, after Islamic Revolution in Iran, the pacta sunt servanda of fulfilling such contracts has been challenged and discussed. Following the issuance of a circular by the then Judicial High Council, the majority of judges rendered these documents invalid. Thus, the letter of promise was gradually replaced by the letter of sale. Nevertheless, a letter of promise should not be mistaken for an executed letter of sale. In fact, it is a document which guarantees the obligation to fulfill a sale in the future and as an agreement to transfer, it is a sample of primary conditions and is independent of nominated contracts, whose validity is disagreed upon by Shi’ite religious scientists such that majority of jurists consider these conditions invalid and only a few of them have rendered it valid. With consideration of the presented reasons, it seems that the second opinion is more correct and that there exist necessary jurisprudence reasons for accepting the validity of a primary condition and the letter of promise as its important sample.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Irrevocability
  • Letter of Promise
  • Primary Condition
  • Obligation
  • Nominated Contract