منابع
آقابابائی، حسین (1386)، «راهبردهای جدید سیاست جنایی در مبارزه با فساد با تأکید بر جرایم ارتشا و اختلاس»، دوفصلنامۀ علمی حقوق تطبیقی، شماره ۱۲، صص. 119- 136.
احدی، پرویز و دیگران (۱۳۹۷)، «بررسی فساد سیاسی و رابطه آن با توسعه سیاسی از منظر جامعهشناسی سیاسی»، مطالعات جامعه شناسی، شماره ۴۰، صص. ۱۳۳ - ۱۴۶.
تینگار، سید محمد (۱۳۹۵)، تئوری و سیاست بودجه عامه، چاپ دوم، کابل: دانشکده اقتصاد دانشگاه کابل.
حبیبی، ضمان علی (۱۳۹۷)، «سیاست جنایی افغانستان در قبال مواد مخدر»، فصلنامه کاتب، شماره ۱۰، صص. ۶۷ - ۸۶.
حسنی، محمد (۱۳۹۶)، «مبانی نظری سیاست جنایی اسلام در برابر مفاسد اقتصادی»، حقوق اسلامی، شماره ۵۵، صص. ۸۳ - ۱۱۰.
حسینی، سید محمد و محمد یحیی بلاغت (۱۳۹۸)، «آسیب شناسی جرمانگاری مصادیق فساد اداری در افغانستان؛ با نگاهی به کنوانسیون ملل متحد برای مبارزه با فساد»، مطالعات حقوق تطبیقی، دوره ۱۰، شماره ۱، صص. ۹۳ -۱۱۰.
حسینی، سید حسین و دیگران (۱۳۹۹)، «جریانهای ایدئولوژیکی دخیل در سیاست جنایی – تقنینی افغانستان»، دو فصلنامه علمی مطالعات تاریخی جهان اسلام، شماره ۱۵، صص. ۱۸۹ - ۲۱۲.
داچک، هادی (۱۳۹۹)، «تحلیل سیاست جنایی ایران در مقابله با فساد اقتصادی»، مجله بینالمللی پژوهش ملل، دور ششم، شماره ۶۰، صص. ۷۳- ۹۴.
رامیار، سید جواد (۱۳۹۹)، توسعه مبتنی بر وابستگی، کابل: انستیتوی مطالعات استراتژیک افغانستان.
ربیعی، علی (۱۳۸۳)، زنده باد فساد، تهران، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
رحیمیان، نرگس (۱۳۹۳)، «بررسی فساد اقتصادی و راههای مبارزه با آن»، مجله اقتصادی، شمارههای ۹ و۱۰، صص. ۱۰۳ -۱۱۶.
قیاسی، جلال الدین (1391)، مبانی سیاست جنایی حکومت اسلامی، قم: انتشارات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
کوشا، جعفر و محمد رضا دهقانی(۱۳۹۶)، « سیاست جنایی در جرایم اقتصادی»، دانش حقوق و مالیه، شماره ۲، صص. ۸۵ - ۱۰۱.
لازرژ، کریستین (۱۴۰۰)، در آمدی بر سیاست جنایی، برگردان علی حسین نجفی آبرند آبادی، چاپ پنجم، تهران: نشر میزان.
مارتی، میری دلماس (۱۳۹8)، نظامهای بزرگ سیاست جنایی، برگردان علی حسین نجفی ابرند آبادی، چاپ چهارم، تهران: نشر میزان.
مرجانی، مهدی و سید باقر میرعباسی (۱۳۹۹)، «پیشگیری غیرکیفری از جرایم اقتصادی در کنوانسیون مریدا»، فصلنامه تحقیقات حقوق خصوصی و کیفری، شماره ۴۴، صص ۳۷ -۶۱.
مصفا، نسرین (1395)، مجموعه مقالات همایش کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با فساد: دستاوردها و چالشها. چاپ اول، تهران: نشر میزان.
میرسعیدی، سید منصور و محمود زمانی (1392)، «جرم اقتصادی؛ تعریف یا ضابطه؟»، فصلنامه پژوهش حقوق کیفری سال دوم، شماره ۴، صص. 167 - 203.
میرخلیلی، سید محمود و دیگران (۱۳۹۹)، «نقش عدالت سازمانی در پیشگیری از فساد اداری»، پژوهشنامه حقوق کیفری، سال یازدهم، شماره ۱، صص. ۲۷۵- ۲۹۶.
هلمندی، سید علی مطهری (۱۳۹۹)، «سیاست جنایی دولت افغانستان در قبال مبارزه با فساد اداری»، اندیشه معاصر، سال پنجم، شماره ۱۹، صص. ۱۱۷ - ۱۴۴.
نجفی زاده، سید جاوید و عبدالهادی وحید (۱۳۹۸)، «قردادهای پیمانکاری در افغانستان؛ عامل توسعه یا منشأ فساد»، مجله تحقیقات حقوقی دانشگاه شهید بهشتی، صص. ۱ - ۱۸.
نویان، محمدنبی اخلاقی (۱۳۹۹)، «چالشهای سیاست جنایی مبارزه با فساد اداری در حقوق کیفری افغانستان»، اندیشه معاصر، سال پنجم، شماره ۱۹، صص. ۱۴۵ - ۱۶۰.
یوناما (۲۰۱۸)، هیئت معاونت ملل متحد در افغانستان، مبارزه افغانستان علیه فساد از استراتژی تا تطبیق.
یوناما (۲۰۲۰)، هیئت معاونت ملل متحد در افغانستان، مبارزه افغانستان علیه فساد کار اساسی برای صلح و رفاه.
وزارت مالیه (1391)، گزارش همکاریهای انکشافی برای افغانستان.
دفتر ملل متحد برای مواد مخدر و جرم (۱۳۸۸)، فساد اداری در افغانستان- قضایای گزارش شده رشوه توسط متضررین.
وزارت عدلیه (1382)، قانون اساسی، جریدۀ رسمی شماره پیاپی 818.
وزارت عدلیه (1392)، قانون اداره عالی تفتیش، جریدۀ رسمی شماره پیاپی 1101.
وزارت عدلیه (1396)، استراتژی ملی مبارزه علیه فساد اداری، فرمان شماره 35.
وزارت عدلیه (1396)، کُد جزا، جریدۀ رسمی شماره 1260.
وزارت عدلیه (1397)، قانون اشاعه و ثبت داراییهای مقامات و کارکنان دولتی، جریدۀ رسمی، شماره پیاپی ۱۳۲۹.
وزارت عدلیه (۱۳۹۵)، قانون تدارکات، شماره پیاپی ۱۲۲۳.
ریاست عمومی اداره امور ریاست جمهوری (۱۳۹۵)، طرزالعمل قانون تدارکات، شماره ۴۹۳۹.
وزارت عدلیه (1397)، قانون حمایت از اطلاع دهندگان فساد اداری، جریدۀ رسمی شماره پیاپی 1314.
وزارت عدلیه (1397)، قانون دسترسی به اطلاعات، جریدۀ رسمی شماره پیاپی 1297.
وزارت عدلیه (1397)، قانون مبارزه با فساد اداری، جریدۀ رسمی شماره پیاپی 1314.
Zyck, S. A. & et al. (2012). Corruption & Anti-Corruption Issues in Afghanistan. Brussels: Civil-Military Fusion Centre.
McClean, H. (2011). Failure of the current anti-corruption strategy in Afghanistan.
SIGAR. (2020). Special Inspector General for Afghanistan Reconstruction Quarterly Report to the United States Congress. 30 JAN 2020.
SIGAR. (2022). Special Inspector General for Afghanistan Reconstruction Quarterly Report to the United States Congress. APRIL 2022.
Goldstein, J. (2014). EU Confirms Wide Fraud in Afghan Presidential Runoff Election. The New York Times, 16.
Johnson, T. H. (2018). The illusion of Afghanistan’s electoral representative democracy: The cases of Afghan presidential and national legislative elections. Small Wars & Insurgencies, 29(1), pp.1-37.
Bak, M. (2019). Corruption in Afghanistan and the role of development assistance. Transparency International.
Sullivan, T., & Forsberg, C. (2014). Confronting the Threat of Corruption and Organized Crime in Afghanistan. PRISM, 4(4), pp.157-173.
Akseer, T., Haidary, M. S., Miller, R., Sadat, S. M., Satkowski, C., Seese, H., ... & Yousufzai, F. A. (2017). Afghanistan in 2017: A survey of the Afghan people.
Mac Ginty, R. (2010). Warlords and the liberal peace: state-building in Afghanistan. Conflict, Security & Development, 10(4), pp.577-598.
Schmeidl, S. (2016). The contradictions of democracy in Afghanistan: elites, elections and ‘people’s rule’post-2001. Conflict, Security & Development, 16(6), pp.575-594.