بومی‌‌سازی جرم‌‌شناسی در ایران: موانع و مقتضیات

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری حقوق کیفری و جرم‌شناسی، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

2 استادیار دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

چکیده

بومی‌‌سازی‌‌جرم‌‌شناسی، امری سهل و ممتنع است. مسأله اساسی پژوهش حاضر، طرح این پرسش است که آیا بومی‌‌سازی جرم‌‌شناسی در ایران امکان‌پذیر است یا خیر؟ فرضیة اولیه، بر امکان بومی‌‌سازی جرم‌‌شناسی در ایران استوار بود. اما واکاوی تحلیلی مقاله با تأمل در مقتضیات و‌ موانع بومی‌‌سازی، با استفاده از روش تحقیق توصیفی -تحلیلی مبتنی بر رویکرد ‌انتقادی، غلبه موانع بر مقتضیات و مآلا امتناع بومی‌‌سازی جرم‌‌شناسی را نشان داد. بر اساس یافته‌‌های مقاله، برخی از اهم چالش‌‌های موجود، عبارتند از:
۱- چالش‌‌های سه­گانه هستی‌‌شناختی، معرفت‌‌شناختی و روش‌‌شناختی ۲- مواجهه ناصحیح با مقوله علوم انسانی جدید و انسان جدید به مثابه فرزند آن ۳- عدم شکل‌‌گیری صحیح اجتماع علمی جرم‌‌شناسی و قوام نیافتن مولفه‌‌های اصلی آن نظیر فرهنگ دانشگاهی، انسان دانشگاهی، استقلال رشته‌‌ای و دموکراتیزه نبودن فضای رشد و‌شکوفایی علم. ۴- غیبت بسترمندی اجتماعی، امر جرم‌‌شناسی و انسان جرم‌‌شناسی در تبیین‌‌های جرم‌‌شناختی

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The Indigenization of Criminology in Iran: Barriers and Requirements

نویسندگان [English]

  • Mehran SohrabiAsmaroud 1
  • Ali Najafi Tavana 2
1 PhD Candidate in criminal law and criminology, Islamic Azad University Central Tehran Branch, Tehran, Iran
2 Assistant Professor, Islamic Azad University Central Tehran Branch, Tehran, Iran
چکیده [English]

The indigenization of criminology is easy and unavoidable. The main issue of the present study is the question of whether indigenization of criminology is possible in Iran or not? The primary hypothesis was based on the possibility of indigenization of criminology in Iran but the analytical inquiry by considering the requirements and barriers to indigenization, using a descriptive-analytical research method based on a critical approach, showed the dominance of barriers over the requirements and the refusal of indigenization of criminology. Based on the findings of the article, some of the most important challenges are: 1- Three ontological, epistemological and methodological challenges. 2- Incorrect confrontation with the new humanities sciences and the new man as its child. 3- Lack of formation of the "society of criminology" in Iran and lack of consistency of its main components such as academic man, academic identity, discipline independence and lack of democratization of the space for growth and prosperity of science. 4- Absence of social context, criminology and the man of criminology in criminological explanations. The present paper discusses the possibility of future criminology indigenization, while pointing to the role of facilitators (requirements), proposes some strategies to pass the harmless challenges of indigenization.
 
1. Introduction
Indigenization of Criminology is an easy yet difficult task. The current paper is an exploration for identifying the obstacles and exigencies, and evaluating arguments of two dominant discourses in this area, that is the Exigency Discourse and the Refrainment Discourse, and in the final analysis, answering the issue of possibility or impossibility of the indigenization of criminology in Iran. Regarding this, a wide spectrum of opinions, presumptions and approaches of the supporters and opponents of indigenization of criminology has been analytically probed, and on the other side, the approaches and discourses of those believing in the possibility and impossibility of indigenization of criminology in Iran have been put to the test of analyses and examination. The present research believes that production of science, in the general meaning, and indigenization of criminology, in the particular meaning of the word, is a mental, cognitive, and epistemological effort and indigenization of criminology means internalization of crime control in the social context using Iranian wisdom. This research , while correctly and efficiently assessing needs for addressing the issue of indigenization and having deep scientific belief that solving domestic issues takes domestic theories and approaches and given the fundamental necessities governing indigenization and analysis of domestic and external examples of miscalculated, slogan-like and instructed indigenization and while adopting scientific realism regarding the basics and sources of indigenous knowledge, has tried to present an honest and trustworthy narrative of the thoughts of supporters of the Exigency discourse, as well as tried to win them over in the documentation of the main question of “ why we are in need of indigenization of criminology?
 
2. Methodology
The present paper has used a Qualitative and Descriptive-Analytical method, with a Theoretical – Critical approach. Considering the nature of the subject researched, the Theoretical – Critical approach gives the researcher the possibility to consider the arguments of supporters and opponents, and provide an epistemological occasion for identifying the obstacles and exigencies, and finally possibility or impossibility of producing domestic endogenous and exogenous theories of criminology.
 
3. Results and discussion
The paper has analyzed and examined the opinions of the supporters and opponents of indigenization of criminology in Iran for proving or rejecting the raised theory (Possibility of Indigenization of Criminology), and in the battles of opinions, the authors themselves have not appeared  as passive observers and mere narrators of competing arguments, but when appropriate, have provided scientific analyses, evaluations, criticisms and examinations of both pro and against arguments. The major arguments of the supporters of indigenization of criminology have been for scientific qualification of the domestic sources for the possibility of indigenization of criminology in Iran, and due to this, the Exigency Discourse has deemed itself needless of translation of basic sources of western criminology  and refrained from imitating the theories of criminologists of pioneering countries in the Western Criminology area, and has stressed the adequacy of the domestic knowledge sources, and in contrast, the opponents of indigenization, while warning the supporters to avoid superficial, popular, pseudo-scientific and reductionist interpretations of compressed indigenization, have considered the area of science production and indigenization of criminology as the major manifestation of original thought,.
The supporters and opponents of indigenization of criminology in Iran seem to be subordinate to various paradigms, and this has heightened the arguments between them, and left the possibility of scientific evaluation and final assessment faced with obstacles, though in the final analysis, the arguments of the Refrainment Discourse have had more prominence and weight, making the believability of the arguments of this approach easier.
 
4. Conclusion
The present research, following profoundly discussing and delving into the basics and domestic sources of indigenization of criminology and with attention to the necessities governing them, have concluded that: 1) Indigenization of Criminology is a cognitive and epistemological issue, and in fact, a clear example of production of science, and the research tries not to fall into the trap of science-worshiping, scientific racism and scientific sectarianism. 2) The Iranian science system has never been effectively and correctly faced with the manifestations of the Modernity such as the new science, enlightenment, Renascence, modern Humanities and modern mankind as its children, as well as the university and its main vocation (production of science), and still is acquiring, adopting and translating it, and in this capacity too, is suffering from the three challenges of ontology, epistemology, and methodology. 3) Finally, by analyzing the domestic epistemological sources on one side, and considering the rivaling arguments and the data from the Refrainment Discourse and research from the authors, on the other side, and by virtue of the dual models of Indigenization of Criminology (endogenous and exogenous), the Indigenization of Criminology will be impossible until next notice, but only by removing the existing challenges and barriers, there can be talk of Indigenization of Criminology by adopting the endogenous illuminating model in future.
 
Selection of References
Arcand, S. Brillon, Y. (1973), Comparative criminology: Africa. Acta criminological, vol 6, Number 7,  pp. 199-217.
Ashouri, Dariush (1989), “Theory of Westoxication and the Crisis of Thought in Iran”, Iran Nameh Pub, No. 27,  pp. 460-454. [In Persian]
Carrington, K. (2017), “Asian criminology and southern Epistemologies”, comparative criminology and criminal justice Research, school of social sciences، Monash university, Clayton, Vic Australia.
Ghanieirad, M.A. (2010), “Independent Social Sciences/ Multiple Deuteronomy and Objectivity (A Look at the Opinions of Sayed Hussein and Sayyid Farid al-Attas)”, in: Indigenous Science, World Scientific: Possibility or Refusal? First Edition, Tehran: Jihad Pubs University. [In Persian]
Hill, S. (1995), “Globalization or Indigenization: New Alignments Between knowledge and culture”, knowledge and policy: The International Journal of knowledge transfer and utilization, vol 8, number 2, pp. 88-112.
Laufer S, William, Adler Freda (2017), Advances in criminological theory, Temple University, u. s. a, Routledge publication, Landon and Network.
Laufers, William, Adler Freda (2017), “The challenges of Advances in criminological theory”, advances in criminological theory, Routledge publication, London and Network, vol 1.
Mccord, Joan (2017), “Theory, pseudo theory, and Metatheory”, advances in criminological theory, Willian S. Laufer and in Freda Adler, Routledge publication, London and Network, vol 1.
Messner, F. Steven (2017), “when west Meets East: Generalizing Theory and Expanding the conceptual Todkit of criminology”, comparative criminology in Asia, Springer series on Asian criminology and sciences, Monash university, clayton, VIC Australia.
Phi, Brian (2010), The Modern Philosophy of Social Sciences with a Multicultural Perspective, translated by Khashayar Deihimi, fourth edition, Tehran: New Plan Pub [In Persian].

کلیدواژه‌ها [English]

  • Indigenization of Criminology
  • Barriers of Criminology
  • Requirements of Criminology
  • Sociology of Knowledge
  • Philosophy of Science
آشوری، داریوش (1368)، «نظریه غرب­زدگی و بحران تفکر در ایران»، نشریه ایران­نامه، شماره 27، ص 454-460.
آشوری، داریوش (1372)، «ماومدرنیته» (گفتگو)، ماهنامه کلک، شماره 37، ص 263-303.
آشوری، داریوش (1388)، «گفتمان غرب­زدگی: طغیان روشنفکری جهان سومی برای بازگشت به خود،» (گفتگو)، مجله تلاش، شماره 32، ص 66-82.
آشوری، داریوش (1390)، «علوم­انسانی در ایران و مسئله زبان آن»، نشریه بخارا، شماره 80، ص 118-144.
باقری، خسرو (1389)، «علم بومی، قابلیّت‌ها و تنگناها»، در: علم بومی، علم جهانی: امکان یا امتناع؟، چاپ اول، تهران: انتشارات دانشگاهی واحد تربیت معلّم.
برزگر، ابراهیم (1382)، رهیافت بومی‌سازی علوم سیاسی، چاپ اول، تهران: دانشگاه علّامه طباطبایی.
بهنام، جمشید و جهانبگلو، رامین (1386)، تمدّن و تجدّد (گفتگو)، چاپ اول، تهران: نشر مرکز.
بهنام، جمشید (1375)، ایرانیان و اندیشة تجدد، چاپ اول، تهران: نشر فروزان روز.
جانعلی‌زاده چوب‌بستنی، حیدر و علیزاده، مصطفی (1393)، «اجتماع علمی جامعه‌شناسی در ایران: تراکم اخلاقی یا آنومی؟» فصلنامه جامعه‌شناسی نهادهای اجتماعی، دوره 2، ص 9-41.
چالمرز، آلن. اف (1398)، چیستی علم: درآمدی بر مکاتب علم‌شناسی فلسفی، چاپ 18، تهران: انتشارات سمت.
حاجی‌ ده‌آبادی، محمّدعلی و قبادیان، علی (1395)، «الگوی کنترل درونی اخلاق‌محور: در سیاست‌گذاری جنایی»، فصلنامه علمی ـ پژوهشی اسلام و مطالعات اجتماعی، سال سوّم، شمارۀ 4، ص 97-131.
حکمت‌نیا، محمود (1384)، «بومی‌سازی نهادهای حقوقی با رویکردی اسلامی»، فقه و حقوق، شماره 7، ص 61-77.
خاقانی اصفهانی، مهدی و حاجی‌ده‌آبادی، محمّدعلی (1392)، «بومی‌سازی سیاست جنایی با تأکید بر نقد اَهمّ مدل‌های غربی و گفتمان‌های فقهی سیاست جنایی»، مجلّه حقوقی دادگستری، سال 77، شماره 82، ص 65-90.
خوشنویسان، فاطمه؛ عباسپور، عبّاس؛ فاضلی، نعمت‌الله و نیستانی، محمّدرضا (1397)، «الزامات و چالش‌های علوم انسانی کارآفرین: تحلیل پدیدارشناسانه از وضعیّت علوم‌‌انسانی در نظام دانشگاهی ایران»، جامعه‌ پژوهشی فرهنگی، پژوهشگاه علوم‌‌انسانی و مطالعات فرهنگی، فصلنامه علمی - پژوهشی، سال نهم، شماره سوّم، ص 1-30.
ذاکرصالحی، غلامرضا (1389)، «وضعیت تولید و انتشارکتاب­های علوم­اجتماعی در ایران»، مجله جامعه­شناسی ایران، دوره یازدهم، شماره 3، ص 117-131.
رایجیان اصلی، مهرداد (1400)، درآمدی بر جرم­شناسی ریاضی­نگر، در: دایره­المعارف ریاضیّات و علوم جنایی، به کوشش مریم عباچی، چاپ اول، تهران: نشر میزان.
رضایی، محمد (1389)، «زنده­باد مرکز زدایی»، مهرنامه، شماره 5، ص 66-68.
رهامی، محسن (1392)، اقدامات تأمینی و تربیتی، چاپ دوم، تهران: نشر میزان.
ریاست جمهوری (سازمان برنامه بودجه، مرکز آمار ایران) (1399)، گزارش وضعیّت اجتماعی و فرهنگی ایران، چاپ اول، تهران: انتشارات مرکز آمار ایران.  
زینالی، امیرحمزه (1392)، «تأمّلی بر بومی‌سازی نظریّات جرم‌شناسی در ایران»، فصل تحوّل، انتشارات دانشگاه تربیت مدرس، سال دوّم، شماره 5، ص 60-78.
سبحانی، محمّدتقی و سعدآبادی، حسین (1392)، «بررسی جهت‌داری علوم‌‌تجربی از منظر برخی از اندیشمندان معاصر: آیت‌الله جوادی‌‌آملی، دکتر سروش و حجّت‌الاسلام والمسلمین میرباقری»، فصلنامه پژوهشی روش‌شناسی علوم‌‌انسانی، سال 19، شماره 77، ص 93-104.
شارع‌پور، محمود و فاضلی، محمد (1389)، «آموزش جامعه­شناسی و بینش جامعه­شناختی»، دانشنامه علوم اجتماعی، دوره دهم، شماره 3، ص 1-21.
طباطبایی، سیّد جواد (1398)، ملاحظات درباره دانشگاه، چاپ اول، تهران: انتشارات مینوی خرد.
عباسی، ابراهیم (1394)، «اجتماع‌گرایی به مثابه روش تحلیل: تلاش برای بومی‌نگری در علوم اجتماعی»، فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی، دوره 7، شماره 2، ص 23-56.
عزیزی، علی و تقوی، مصطفی (1393)، «نقد علم­شناسی کوهن از منظر فایرابند»، فلسفه علم، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال چهارم، شماره 2، ص 59-74.
فاضلی، محمّد (1395)، «خرید و فروش پایان‌نامه‌ در ایران»، برنامه زاویه، 19 آبانماه، ساعت 21، گروه فرهنگ و اندیشه شبکه چهار سیما.
فاضلی، نعمت­الله (1382)، «بررسی تطبیقی فرهنگ دانشگاهی ایران و بریتانیا، مطالعه انسان‌شناختی در علل ناکارآمدی آموزش دانشگاهی در ایران»، نامه انسان‌شناسی، دوره اوّل، شماره 3، ص 93-132.
فاضلی، نعمت­الله (1392) «رشته‌های دانشگاهی: کارکردها، کژکارکردها و تحوّلات»، فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی، دوره 6، شمارۀ 1، ص 1-30.
فاضلی، نعمت­الله (1384)، «کالبدشکافی و آسیب‌شناسی نقّادی در اجتماعات علمی ایران»، کتاب ماه، شماره‌های 94ـ95، ص 18-42.
فاضلی، نعمت­الله (1384)، «کدام معیار؟ برّرسی انسان‌شناختی در زمینه تولید علم و چالش‌های علوم انسانی در ایران»، فصلنامه علوم‌‌اجتماعی، شماره 30، ص 1-43.
فاضلی، نعمت­الله (1396)، میز مطالعات اجتماعی علم، فناوری و نوآوری، (سخنرانی)، تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور.
فکوهی، ناصر (1389 «دایاسپورای علمی ایرانی و نقش آن در بومی‌سازی علوم­اجتماعی در ایران»، در: علم بومی و علم جهانی، امکان یا امتناع؟، چاپ اول، تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی واحد تربیت معلّم.
فی، برایان (1389)، فلسفه امروزین علوم اجتماعی با نگرش چندفرهنگی، ترجمۀ خشایار دیهیمی، چاپ چهارم، تهران: نشر طرح نو.
قانعی‌‌راد، محمّد­امین (1389)، «علوم اجتماعی مستقل/ دگرواره و عینیّت چندگانه (نگاهی به آرای سیّد حسین و سیّد فرید‌العطّاس)»، در: علم بومی، علم جهانی: امکان یا امتناع؟، چاپ اول، تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی.
قانعی‌‌راد، محمّد­امین (1385)، «وضعیت اجتماع علمی در رشتة علوم‌‌اجتماعی»، نامه علوم‌‌اجتماعی، شماره 27، ص 27-55.
کاظمی، عبدالحسن (1387)، «مشکلات سنجشی تولیدات علمی کشور»، مدیریت اطلاعات سلامت، شماره 10، ص 175-178.
محدثی گیلوائی، حسن (1395)، نقدی بر کتاب «ابن­خلدون و علوم‌‌اجتماعی»، اثر سید جواد طباطبایی، تهران: سایت زیتون.
محمدی‌ ده‌چشمه، مصطفی (1399)، «نگرشی بر ناگفته‌های مکتب شیکاگو در مطالعات شهری»، مجلّه علمی ـ پژوهشی اطّلاعات جغرافیایی سپهر، دوره 21، شماره 84، ص 36-39.
مرادی، محمّدعلی (1391)، «نقدی بر کتاب ابن‌‌خلدون و علوم‌‌اجتماعی جدید»، روزنامۀ اعتماد، شمارۀ مسلسل 2527.
مقدم حیدری، غلامحسین (1392)، «مبانی فلسفی مردم شناسی علم»، فصلنامه پژوهشی روش­شناسی علوم­انسانی، سال 19، شماره 75-74، ص 7-27.
موسوی (دریاباری)، یعقوب (1389)، «ساختار علم در چالش میان جهانشمولی، بومی‌گرایی و محلّی‌گرایی»، در: علم بومی و علم جهانی، امکان یا امتناع؟، چاپ اول، تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی واحد تربیت معلّم.
مولابیگی، علی (1397)، «خوانش‌های جرم‌شناسانه از کودک در ادبیّات داستانی ایران با تأکید بر آثار علی اشرف درویشان، صادق چوبک، غلامحسین ساعدی»، پایان‌نامه کارشناسی­ارشد حقوق کیفری، دانشگاه علّامه طباطبایی،
مؤمنی، فرشاد (1389)، «ایران و چالش‌های مواجهه با علم بومی و علم جهانی»، در: علم بومی و علم­جهانی، امکان یا امتناع؟، چاپ اول، تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی واحد تربیت معلّم.
نادری، حمید، (بی­تا)، محمّدعلی فروغی، ارائة کلاسی درس جامعه‌شناسی فرهنگ، دانشکدة علوم اجتماعی دانشگاه تهران، بینا.
نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین و صادق‌نژاد نایینی، مجید (1399) «نظریه عمومی فشار و جرایم‌ شرکتی»، مجلّه تحقیقات حقوقی (ویژه‌نامه)، شمارۀ 13، ص 43-88.
نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین (1376)، «جایگاه جرم‌شناسی در ایران»، مجلّۀ کانون وکلا، کانون وکلای دادگستری مرکز، دوره جدید، شمارۀ 12، ص 115-128.
نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین (1387)، «تلطیف و ترمیمی‌‌شدن حقوق کیفری، با تأکید بر حقوق ایران»، در: عدالت ترمیمی به پل ارتباطی میان تمدن‌‌های جاده ابریشم، زیرنظر محمد فرجیها، چکیده مقالات، چاپ اول، تهران: نشر میزان.
نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین (1393)، درباره آموزش جرم‌‌شناسی، در: جرم‌شناسی، (دیباچه مترجم بر ویراست سوم)، ژرژپیکا، ترجمۀ علی­حسین نجفی ابرندآبادی، چاپ سوم، تهران: میزان.
نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین (1398)، «تحولات جرم‌‌شناسی بزهکاری یقه­سفیدها»، (دیباچه)، در: بزهکاری یقه­سرخ‌‌ها نوشته شهراد دارابی، چاپ اول، تهران: میزان.
نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین (1398)، «علوم‌‌جنایی در رویارویی با رویدادهای سیاسی (درآمدی برتحولات حقوق کیفری و جرم‌‌شناسی در پرتو انقلاب مارکیستی لنینیستی روسیه)»، در: دایره‌‌المعارف علوم‌‌جنایی، مجموعه مقاله‌‌های تازه‌‌های علوم‌‌جنایی، کتاب چهارم، زیرنظر: دکتر علی حسین نجفی ابرندآبادی، چاپ اول، تهران: نشر میزان.
نجفی ابرندآبادی، علی‌حسین (1384)، «اقدامات تامینی و تربیتی در حقوق کیفری ایران»، دیباچه در: اقدامات تامینی و تربیتی در حقوق کیفری ایران، نوشته ناصر قاسمی، چاپ اول، تهران: نشر میزان.
نجفی‌‌توانا، علی (1394)، عینیّت در جرم‌شناسی، سخنرانی در نشست تخصّصی برّرسی جنبه‌های مختلف دانشنامۀ بزه‌دیده‌شناسی و پیشگیری از جرم، دانشکده‌ی حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.
ودادهیر، ابوعلی (1397)، آداب سوء‌گیری هنجاری در علم و فعالیت آکادمیک: مطالعه طولی در دانشگاه‌های رشته‌های منتخب ایران، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، تهران: دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران.
Arcand, s. Brillon, y (1973), Comparative criminology: Africa. Acta criminological, vol 6, Number 7, 199-217.
Carrington، Kerry (2017), “Asian criminology and southern Epistemologis”, comparative criminology and criminal justice Reserch, school of social sciences، Monash unievsity, Clayton, Vic Australia.
Hill, Stephen (1995), “Globalization or Indigenization: New Alignments Between knowledg and culture”, knowledge and policy: The International Journal of knowledge transfer and utilization, vol 8, number 2, 88-112.
Laufer S, William, Adler Freda (2017), Advances in criminological theory, Temple University, u. s. a, Routledge publication, Landon and Newyork.
Laufers, William, Adler Freda (2017), “The challenges of Advances in criminological theory”, advances in criminological theory, Routledge publication, London and Newyork, vol 1.
Mccord, Joan (2017), “Theory, pseudotheory, and Metatheory”, advances in criminological theory, Willian S. Laufer and in Freda Adler, Routledge publication, London and Newyork, vol 1.
Messner F, Steven (2017), “when west Meets East: Generalizing Theory and Expanding the conceptual Todkit of criminology”, comparative criminology in Asia, Springer series on Asian criminology and scienes, Monash university, clyton, VIC Australia.
Szabo, Denis, (1976), «Comprative criminology», the Journal of criminal law and criminology, by Northwestern University School of law, vol 8, 366-379.
Tauri, Juan marce llus, (2018), “The master Tools will never Dismantle the Masters House: An indigenous critique of criminology”, Journal of Global indigeneity, 3(1), 1-18.
Tubex, Hide, (2013), “The Revival of comparative criminology in a globolized world; local variances and indigenous over-representation”, university of Western Australia-faculty of law research paper, Number 310, 55-68.