اقلیتها به جهت داشتن ویژگی «در اقلیت بودن» به عنوان یکی از گروههای آسیبپذیر، نیازمند حمایتهای قانونی هستند. کثرتگرایی فرهنگی که قایل به حفظ فرهنگهای اقلیت و احترام به تفاوتهای فرهنگی گروههای اجتماعی موجود در یک کشور است، بر این ایده قرار دارد که برابری در مقابل قانون، عامل تضمین کننده حقوق گروههای اقلیت به شمار میرود. اصل برابری در مقابل قانون دارای دو مفهوم شکلی (منع تبعیض در برخورداری از حقوق به جهت داشتن ویژگیهای اقلیت) و ماهوی (حمایت برابر قانون از حقوق خاص و تفاوت های فرهنگی گروههای اقلیت)، است. بر این مبنا برای حمایت برابر قانون از اقلیتها، دولتها باید رویکردهای حمایتی اتخاذ کنند. در تحقیق حاضر، حقوق کیفری ماهوی را از منظر این اصل مورد بررسی و تحلیل قرار دادهایم تا رهیافت قانونی حمایت یا اعمال تبعیض بر اقلیتهای دینی را در این بخش از نظام حقوقی تبیین نمائیم.
حبیب زاده, محمد جعفر, & هوشیار, مهدی. (1393). موقعیت اقلیتهای دینی در حقوق کیفری ایران در پرتو اصل برابری در مقابل قانون. پژوهشنامه حقوق کیفری, 5(2), 61-87.
MLA
محمد جعفر حبیب زاده; مهدی هوشیار. "موقعیت اقلیتهای دینی در حقوق کیفری ایران در پرتو اصل برابری در مقابل قانون". پژوهشنامه حقوق کیفری, 5, 2, 1393, 61-87.
HARVARD
حبیب زاده, محمد جعفر, هوشیار, مهدی. (1393). 'موقعیت اقلیتهای دینی در حقوق کیفری ایران در پرتو اصل برابری در مقابل قانون', پژوهشنامه حقوق کیفری, 5(2), pp. 61-87.
VANCOUVER
حبیب زاده, محمد جعفر, هوشیار, مهدی. موقعیت اقلیتهای دینی در حقوق کیفری ایران در پرتو اصل برابری در مقابل قانون. پژوهشنامه حقوق کیفری, 1393; 5(2): 61-87.
)